Pomóż dziecku zostać przedszkolakiem
POMÓŻ DZIECKU ZOSTAĆ  PRZEDSZKOLAKIEM
Debiut w przedszkolu, to wcale nie jest taka łatwa sprawa. Maluszka czekają duże zmiany w życiu, często trudne do zaakceptowania, ale to co nowe nie musi być niedobre, prawda?  Do trudnych sytuacji trzeba po prostu dziecko i siebie przygotować. Rodzice muszą sobie zdać sprawę z tego, że nie mogą przebyć drogi rozwojowej za dziecko. Maluch sam musi zdobywać i doskonalić swoje umiejętności.  Im mniej będzie różniło się od swoich kolegów, tym szybciej poczuje się wśród nich pewnie. Będzie dumne z tego, że potrafi            to samo, co inni. Zadaniem rodziców  w tym okresie jest więc  ,,sensowne” wspomaganie dziecka, a nie wyręczanie go.
Zatem Drodzy Rodzice:
  • zadbajcie, by ubranie i obuwie nie sprawiały dziecku kłopotu, np. kupcie mu buty       na rzepy i suwaki, spodenki na gumkę w pasie, a podkoszulki i majtki z wyraźnie określonym przodem (np. obrazkiem) – w domu uczcie je, jak rozpoznawać przód i tył w częściach garderoby (ubrania powinny się dobrze wkładać, czyli nie mogą być      za ciasne, tak by dziecko mogło osiągnąć sukces w obsłudze samego siebie); kapcie, buty, worek – wszystko podpisane;
  • uważajcie, by nie wyprzedzać potrzeb dziecka pytaniami, np. Czy chcesz pić/jeść/siusiu?, A może nie chcesz już jeść/bawić się? Rodzice w takich sytuacjach powinni wykazywać się cierpliwością, poczekać, aż dziecko samo zasygnalizuje potrzebę i chwalić je za to;
  • starajcie się nie karmić dziecka w czasie posiłków, lecz stworzyć miejsce do ich samodzielnego spożywania, aby dziecko mogło nabierać wprawy w posługiwaniu się łyżką, widelcem, kubkiem (niech je posiłek bez dopingu bajki z telewizora, książeczki, zabaw typu jedna łyżka za mamusię, druga łyżka…);
  • pozwólcie mu na samodzielne radzenie sobie w toalecie, by dziecko nauczyło się samo zdejmować i zakładać majtki, podcierać się, spuszczać wodę, myć ręce, rozmawiajcie z nim, tłumacząc, dlaczego te czynności są ważne w życiu;
  • stwarzajcie sytuacje, by zostawało na jakiś czas pod opieką osób niemieszkających      na stałe z Wami, stopniowo wydłużajcie czas, który spędza bez Was; zawsze jednak informujcie dziecko, kiedy wrócicie, np.: kiedy zjesz obiadek u cioci lub kiedy skończą się bajki na dobranoc – w ten sposób nabierze ono pewności, że po nie wracacie i później będzie spokojnie oczekiwać na Was w przedszkolu;
  • zadbajcie, by poznawało rówieśników – niech Wasza pociecha bawi się z innymi dziećmi na placu zabaw, chociaż będzie to zabawa ,,obok siebie”, niech samo podejmuje kontakty, rozwiązuje konflikty spowodowane np. zabraniem zabawki przez inne dziecko, bo o pewnych zachowaniach i regułach obowiązujących w zespole musi się dowiedzieć, zanim wejdzie w grupę przedszkolną;
  • starajcie się powoli przyzwyczajać dziecko do sprzątania po sobie zabawek i ubrań, przyzwyczajajcie także do tego, by przestrzegało zawartych z Wami umów                 w powyższych sprawach oraz zasad postępowania wobec Was i innych, np. by witało znajomych, mówiło ,,dziękuję”, nie odchodziło poza wyznaczone miejsce,                 nie podnosiło na was ręki itp.;
  • rozmawiajcie z dzieckiem o przedszkolu, o tym co w nim zastanie, co będzie robiło, ilu będzie miało kolegów, ile koleżanek, kto będzie się nim opiekował;
  • chodźcie na spacery w stronę przedszkola, w tym czasie prowadźcie z dzieckiem rozmowy, tłumacząc, że to jest jego przedszkole, tu będą jego koledzy, jego panie,     tu będzie się bawić na placu zabaw itp.; odwiedzajcie naszą stronę internetową
  • kupujcie wspólnie z dzieckiem przedmioty i rzeczy do przedszkola, pozwólcie,          by dziecko dokonywało wyboru; jeżeli jakaś rzecz nie spełnia waszych oczekiwań, wyjaśnijcie dziecku, dlaczego musicie poszukać innej;
  • rozmawiajcie i wyjaśniajcie;
  • unikajcie wypowiadania do innych osób w obecności dziecka komentarzy typu:         no wiesz, nie mam innego wyjścia i muszę go oddać do przedszkola; zwracajcie uwagę, by nie użalać się nad tym faktem (np. trudno, to jedyne wyjście, musi itp.);
Mamo i tato:
  • zadbajcie by wyjście do przedszkola było miłe i spokojne – szczególnie w pierwszych dniach (jeżeli dziecko tego potrzebuje, pozwólcie mu zabrać ulubioną przytulankę),     a zawarte z dzieckiem umowy, np. ustalenie, o której je odbierzecie, były rzetelne i respektowane; jeżeli zauważycie, że dziecko zbyt emocjonalnie reaguje na rozstanie z osobą odprowadzającą, niech odprowadza je ktoś inny; nie przyprowadzajcie dziecka do przedszkola w ostatnim momencie, lepiej mieć czas na spokojne towarzyszenie w szatni; nie wprowadzajcie atmosfery pośpiechu i nerwowości – czule, stanowczo i konsekwentnie pożegnajcie się i wyjdźcie, łzy przy rozstaniu           z mamą są naturalne; pamiętajcie, że najgorsze są poniedziałki, w kolejnych dniach dziecięcy protest się wycisza, by w następny poniedziałek pojawić się z nową siłą;
  • zdarza się, że w pierwszych tygodniach przedszkola dziecko się moczy; przyczyny mogą być błahe: dziecko było pochłonięte zabawą, nie dało sobie rady z odpięciem spodni, nie poprosiło pani o pomoc; bywa, że jest to objaw lęku i niepewności, mokre majtki to także sposób, by mama i pani poświęciły mu więcej uwagi; trzeba pamiętać, że dziecko nie robi tego świadomie, nie wolno więc krzyczeć na dziecko, ani              go zawstydzać – trzeba okazać dużo czułości i troski, a na wypadek takiej ,,wpadki” dać maluszkowi zapasową bieliznę;
  • rozmawiajcie z nauczycielką o dziecku, kiedy coś was niepokoi lub z czegoś się cieszycie; zdarza się, że w pierwszych dniach dziecko nie pozostawia na nauczycielce ,,suchej nitki” lub fantazjuje na temat przedszkola – przyczyny: może to być na przykład rozczarowanie, bo pani wzięła na kolano inne dziecko albo nie zareagowała zbyt szybko na prośbę dziecka – postarajcie się uważnie wysłuchać swoją pociechę bez komentarzy i pouczania, rozmawiajcie o tym z nauczycielką – pomoże to wam ustalić przyczynę antypatii i odpowiednio temu zaradzić;
  • bądźcie mądrymi partnerami nauczycielek, nie odbierajcie informacji problemowych jako skarg na dziecko, lecz jako troskę i podstawę do rozwiązania wszelkich trudności; załatwianie spraw dotyczących dziecka rozpoczynajcie od rozmowy             z nauczycielkami, ale nigdy w obecności dziecka;
  • respektujcie ustalone zasady postępowania na linii przedszkole – dom, bo dziecko nie może znaleźć się na ,,huśtawce” różnych opinii i oddziaływań, to źle wpłynie na jego wychowanie i emocje;
  • jeśli dziecko mimo wszystko bardzo przeżywa rozstanie, jeśli nie chce chodzić          do przedszkola, nie poddawajcie się, nie zostawiajcie go w domu tylko dlatego,          że płacze; nie przyprowadzajcie, by zaraz potem zabierać je do domu, bo na widok jego łez, robi wam się smutno; jeśli takie sytuacje będą się powtarzać, ryzykujecie,     że dziecko zawsze wykorzysta Waszą słabość ze szkodą dla siebie; wielu rodziców mówi wtedy: ,,może za miesiąc, może za rok…” – na pewno dziecku trudno jest zaadaptować się do nowej sytuacji, ale warto też zdać sobie sprawę, że tego typu próby czekają je w życiu jeszcze nie raz /pójście do nowej szkoły, egzaminy, praca…/; do sytuacji trudnych trzeba się przygotowywać już od najmłodszych lat – później będzie łatwiej.

                                                                                                                                 Powodzenia                                            

 
 
Dziś jesteś 98452 odwiedzający
Ta strona internetowa została utworzona bezpłatnie pod adresem Stronygratis.pl. Czy chcesz też mieć własną stronę internetową?
Darmowa rejestracja